Zelfs onder de douche ging de sigaret niet uit. Stoppen met roken was nooit een optie. Hij rookte nog op weg naar een gezondheidscheck in een Argentijns ziekenhuis, waar hij na een uitbundig leven overleed aan de gevolgen van de longziekte COPD.
Professor Alexander Mohr was een gretig mens. ‘Iemand die nooit de onmogelijkheid van iets zag’, aldus dochter Tamara. ‘Was je ergens in Azië, dan moest je vooral ook bij die en die eilanden zijn. Die bleken vervolgens nog zesduizend kilometer verderop in de Pacific te liggen, maar dat vond hij alleen maar prachtig.’
Zijn vader Oscar, tijdens de Russische Revolutie als puber naar Amsterdam gekomen, zat in het verzet en overleefde Duitse concentratiekampen door onder meer met gevangen lotgenoten gedichten uit het gezamenlijk geheugen op te schrijven. Na de oorlog was hij korte tijd cultureel attaché in Djakarta waar Alexander, geboren aan de Amsterdamse Leliegracht, de lagere school afmaakte. Alexander had drie zussen, doorliep het Amsterdams Lyceum en ging rechten studeren aan de UvA.
Vanaf 1992 was hij hoogleraar Ondernemingsrecht. Mohrs colleges waren buitengewoon populair. Hij leidde duizenden studenten op, had geen microfoon nodig en had een hekel aan autoriteiten. Het huis van zijn dromen aan de Kloveniersburgwal deed hij over aan het zeildispuut van het Amsterdamsch Studentencorps, dat jaren later een bron van geluidsoverlast zou worden voor omwonenden.
Dertig jaar achtereen had Alexander Mohr een eigen juridische adviespraktijk aan het Rokin. ‘Een heel scherp jurist’, aldus advocaat Stefan Kalff, die als student bij Mohr kwam werken en bevriend met hem raakte. ‘Hij zag meteen de kern van de zaak.’ Bij advocatenkantoor Spigthoff had Mohr een eigen kamertje dat blauw stond van de rook en waar de fruitschaal permanent een enorme berg peuken bevatte.
Hij werd partner bij Moret Ernst & Young, een van de ‘Big Four’ accountantskantoren op de Zuidas. ‘Accountskantoren sieren zich graag met de naam van een hoogleraar’, aldus Kalff, ‘want dat staat goed op je papieren’. En: ‘Alexander werd niet voor niets gevraagd lid te worden van de Ondernemingskamer van het Amsterdamse Gerechtshof. Mensen namen iets van hem aan, omdat hij kennis uitstraalde met zijn markante persoonlijkheid.’
‘Veel mensen wisten niet eens dat hij professor was’, zegt zus Marianne. ‘Hij gebruikte zijn eigen titel maar weinig.’ Mohr was hoogleraar geworden zonder proefschrift, maar vanwege zijn leerboek Van personenvennootschappen. Daarin maakte hij complexe materie toegankelijk voor studenten, professionals en buitenstaanders. De Leidse jurist Victor Meijers, die dit ‘groene boek’ bewerkte, noemt Mohr ‘geen man van poespas’. Uit een grafrede voor een gehoor van Leidse studenten: ‘Soms verkleedde jij je als ongeschoren zwerver. Juist dan gingen de deuren van de duurste tenten moeiteloos open.’
Mohr reisde de wereld over om aan wetgeving mee te werken en om rechters te trainen in landen als Armenië, China, Suriname, Belarus en Oekraïne. Met Huub Willems, destijds voorzitter van de Ondernemingskamer, reisde hij door het Rusland van kort na de glasnost. ‘Ik zag er beter uit, met dasspeld en zo’, zegt Willems, ‘maar Alexander won het met zijn charisma altijd van me bij de Russische meiskes die in het restaurant bij de Doema in Moskou aan de bar stonden. Ze vielen als een blok voor zijn charmes. Elke avond dronken we daar een fles wodka leeg tot we omvielen en moeilijk het bed bereikten. Dan hadden we vroeg in de ochtend weer een vergadering over contractrecht bij een Russische rechter. Het recht is trouwens een van de grootste exportproducten van Nederland naar het Oosten geweest.’
Minder succesvol bleek Mohrs privéplan om op het zonarme Russische schiereiland Sachalin een onderneming in zonnebanken op te zetten. Wel schreef hij het boek Nobel Winds and Breezes, over de betekenis van wind in het werk van 105 Nobelprijswinnaars. De journalistiek had zijn grote interesse. Als commissaris speelde Mohr een rol in het wankele voortbestaan van weekblad Haagse Post. Na zijn emeritaat ontdekte hij op reis in Argentinië een huis dat hem dermate beviel dat hij het meteen kocht. Het werd een overwinteringshuis op een idyllische plek aan een rivier vol watervallen, tussen de bergen met overvliegende condors. Mohr had vier kinderen uit twee huwelijken. Als pater familias was hij het stralend middelpunt op reünies. ‘Het was een heerlijke jeugd, we konden alles doen wat we wilden’, zegt dochter Daisy, correspondent voor het NOS-journaal in Beiroet. ‘Hij heeft ons altijd enorm gestimuleerd en aangemoedigd. Niets was te gek, niets was onmogelijk. Alles was leuk.’
Zelfs onder de douche ging de sigaret niet uit. Stoppen met roken was nooit een optie. Hij rookte nog op weg naar een gezondheidscheck in een Argentijns ziekenhuis, waar hij na een uitbundig leven overleed aan de gevolgen van de longziekte COPD.
Professor Alexander Mohr was een gretig mens. ‘Iemand die nooit de onmogelijkheid van iets zag’, aldus dochter Tamara. ‘Was je ergens in Azië, dan moest je vooral ook bij die en die eilanden zijn. Die bleken vervolgens nog zesduizend kilometer verderop in de Pacific te liggen, maar dat vond hij alleen maar prachtig.’
Zijn vader Oscar, tijdens de Russische Revolutie als puber naar Amsterdam gekomen, zat in het verzet en overleefde Duitse concentratiekampen door onder meer met gevangen lotgenoten gedichten uit het gezamenlijk geheugen op te schrijven. Na de oorlog was hij korte tijd cultureel attaché in Djakarta waar Alexander, geboren aan de Amsterdamse Leliegracht, de lagere school afmaakte. Alexander had drie zussen, doorliep het Amsterdams Lyceum en ging rechten studeren aan de UvA.
Vanaf 1992 was hij hoogleraar Ondernemingsrecht. Mohrs colleges waren buitengewoon populair. Hij leidde duizenden studenten op, had geen microfoon nodig en had een hekel aan autoriteiten. Het huis van zijn dromen aan de Kloveniersburgwal deed hij over aan het zeildispuut van het Amsterdamsch Studentencorps, dat jaren later een bron van geluidsoverlast zou worden voor omwonenden.
Dertig jaar achtereen had Alexander Mohr een eigen juridische adviespraktijk aan het Rokin. ‘Een heel scherp jurist’, aldus advocaat Stefan Kalff, die als student bij Mohr kwam werken en bevriend met hem raakte. ‘Hij zag meteen de kern van de zaak.’ Bij advocatenkantoor Spigthoff had Mohr een eigen kamertje dat blauw stond van de rook en waar de fruitschaal permanent een enorme berg peuken bevatte.
Hij werd partner bij Moret Ernst & Young, een van de ‘Big Four’ accountantskantoren op de Zuidas. ‘Accountskantoren sieren zich graag met de naam van een hoogleraar’, aldus Kalff, ‘want dat staat goed op je papieren’. En: ‘Alexander werd niet voor niets gevraagd lid te worden van de Ondernemingskamer van het Amsterdamse Gerechtshof. Mensen namen iets van hem aan, omdat hij kennis uitstraalde met zijn markante persoonlijkheid.’
‘Veel mensen wisten niet eens dat hij professor was’, zegt zus Marianne. ‘Hij gebruikte zijn eigen titel maar weinig.’ Mohr was hoogleraar geworden zonder proefschrift, maar vanwege zijn leerboek Van personenvennootschappen. Daarin maakte hij complexe materie toegankelijk voor studenten, professionals en buitenstaanders. De Leidse jurist Victor Meijers, die dit ‘groene boek’ bewerkte, noemt Mohr ‘geen man van poespas’. Uit een grafrede voor een gehoor van Leidse studenten: ‘Soms verkleedde jij je als ongeschoren zwerver. Juist dan ging de deuren van de duurste tenten moeiteloos open.’
Mohr reisde de wereld over om aan wetgeving mee te werken en om rechters te trainen in landen als Armenië, China, Suriname, Belarus en Oekraïne. Met Huub Willems, destijds voorzitter van de Ondernemingskamer, reisde hij door het Rusland van kort na de glasnost. ‘Ik zag er beter uit, met dasspeld en zo’, zegt Willems, ‘maar Alexander won het met zijn charisma altijd van me bij de Russische meiskes die in het restaurant bij de Doema in Moskou aan de bar stonden. Ze vielen als een blok voor zijn charmes. Elke avond dronken we daar een fles wodka leeg tot we omvielen en moeilijk het bed bereikten. Dan hadden we vroeg in de ochtend weer een vergadering over contractrecht bij een Russische rechter. Het recht is trouwens een van de grootste exportproducten van Nederland naar het Oosten geweest.’
Minder succesvol bleek Mohrs privéplan om op het zonarme Russische schiereiland Sachalin een onderneming in zonnebanken op te zetten. Wel schreef hij het boek Nobel Winds and Breezes, over de betekenis van wind in het werk van 105 Nobelprijswinnaars. De journalistiek had zijn grote interesse. Als commissaris speelde Mohr een rol in het wankele voortbestaan van weekblad Haagse Post. Na zijn emeritaat ontdekte hij op reis in Argentinië een huis dat hem dermate beviel dat hij het meteen kocht. Het werd een overwinteringshuis op een idyllische plek aan een rivier vol watervallen, tussen de bergen met overvliegende condors. Mohr had vier kinderen uit twee huwelijken. Als pater familias was hij het stralend middelpunt op reünies. ‘Het was een heerlijke jeugd, we konden alles doen wat we wilden’, zegt dochter Daisy, correspondent voor het NOS-journaal in Beiroet. ‘Hij heeft ons altijd enorm gestimuleerd en aangemoedigd. Niets was te gek, niets was onmogelijk. Alles was leuk.’
Geneeskunde 1989, huisarts te Amsterdam
(1 oktober)
Wis- en natuurkunde 1972
(3 november)
Geneeskunde 1960
(22 november)
Fiscaal-juridische opleiding 1970
(23 november)
Geneeskunde 1978
(23 november)
Nederlands recht, privaatrechtelijke richting 1984
(30 november)
Promotie Sociale wetenschappen 1987, gedreven socioloog die met zijn inspirerende hoorcolleges generaties UvA-studenten enthousiast maakte voor het vak
(12 december)
Promotie Geneeskunde 1980, hoogleraar Plastische en reconstructieve chirurgie
(13 december)
Romaanse taal- en letterkunde 1963, docent Frans aan het Nieuwe Lyceum te Hilversum
(19 december)
Hoogleraar Chemische technologie 1962-1987
(26 december)
Economische wetenschappen 1971, econoom bij de Sociale Verzekeringsbank en amateurgeoloog
(27 december)
Hoogleraar Neurochirurgie 1989-2005
(28 december)
Economische wetenschappen 1997, finance professional en programmamanager Amsterdam Business School
(28 december)
Leraar voorbereidend hoger onderwijs in geschiedenis en staatsinrichting 2013, redacteur Historiek (15 januari)
Journalist, oud-hoofdredacteur Folia
(17 januari)
Hoogleraar Staats- en bestuursrecht, in het bijzonder bestuursrecht 2000-2007
(20 januari)
Geneeskunde 1990, specialist ouderengeneeskunde
(24 januari)
Nederlands Recht 1986, directeur CuradoTrust Services N.V.
(1 februari)
Hoogleraar Sociologie, in het bijzonder de methoden en technieken van sociaal-wetenschappelijk onderzoek 1972-1999
(2 februari)
Promotie Tandheelkunde, oud docent ACTA
(11 februari)
Promotie Wiskunde 1974, redacteur wiskundetijdschrift Pythagoras
(15 februari)
Promotie Geneeskunde 1957, hoogleraar Kinderurologie Dijkzigt Ziekenhuis
(15 februari)
Mede-oprichter Herman de la Fontaine Verwey-leerstoel en mecenas Allard Pierson
(17 februari)
Pedagogische Wetenschappen 1987, directeur Pedagogisch Psychologisch Centrum Heemstede
(17 februari)
Wis- en Natuurkunde 1961, octrooigemachtigde bij Berenschot en LIOC
(18 februari)
Pedagogische wetenschappen 1986, lid Eerste Kamer voor de PvdA 1987-2003
(23 februari)
Economische wetenschappen 1955, importeur Fiat
(26 februari)
Promotie Scheikunde 1966
(1 maart)
Promotie Scheikunde 1963, hoogleraar Moleculaire Biologie WUR, eredoctor Universiteit van Padua
(1 maart)
Economische wetenschappen 1971, programmamaker, televisieproducent en initiatiefnemer Een Ander Joods Geluid
(7 maart)
Geneeskunde 1988, interventieradioloog Tergooi MC en erelid Lawn Tennis Club Festina
(8 maart)
Economische wetenschappen 1983, Kunstgeschiedenis en archeologie 2006, oud-medewerker ABN AMRO
(8 maart)
Geneeskunde 1965, oud-specialist Spaarne Ziekenhuis
(10 maart)
Hoogleraar Grondslagen van het privaatrecht 1997-2010
(10 maart)
Klassieke letteren 1963, vertaler Latijn
(11 maart)
Scheikunde 1973, promotie Sociale wetenschappen 1984, hoogleraar Communication and innovation in the dynamics of science and technology
(11 maart)
Actuariële wetenschappen 1982, actuaris en lid college van rechtspraak Koninklijk Actuarieel Genootschap
(12 maart)
Geneeskunde 1983, oud-directeur UNICEF Bhutan, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
(13 maart)
Buitengewoon hoogleraar Planologie, met bijzondere aandacht voor wetgeving, organisatie en bestuurlijke praktijk op het terrein van de ruimtelijke ordening 1986 – 1992
(14 maart)
Nederlands recht 1988, projectmanager The Fact Club
(15 maart)
Nederlands recht, staatsrechtelijke richting 1975, jurist bij de gemeente Haarlem en ProRail
(16 maart)
Notarieel recht 1997, notaris te Amsterdam 2009-2022
(17 maart)
Promotie Economie 2002, voormalig docent Business Studies
(17 maart)
Nederlands recht 1960
(19 maart)
Promotie Sociale wetenschappen 1987, psycholoog-psychotherapeut en grondlegger van de constructionele gedragstherapie
(22 maart)
Bèta Gamma bachelor 2018, onderzoeker Energie en Water KWR
(22 maart)
Accountancy 1999, algemeen directeur Koopman International B.V.
(26 maart)
Nederlands recht 1988, mediator
(26 maart)
Algemene politieke en sociale wetenschappen 1975, voormalig medewerker Gasunie en kunstschilder
(28 maart)
Business Economics 2005, beleidsmedewerker ministerie van Economische Zaken en schrijver
(28 maart)
Culturele antropologie en niet-westerse sociologie 1982, promotie LEI, voormalig universitair hoofddocent International Institute of Social Studies EUR
(30 maart)
Law and finance 2020, advocaat
(31 maart)
Promotie Natuurkunde 1965, hoogleraar Theoretische natuurkunde UU
(maart)
Geneeskunde 1985, psychiater en musicus
(6 april)
Business administration 2020, gynaecoloog
(7 april)
Communicatiewetenschappen 1992, CEO SCANaCAR
(12 april)