Uitwisselingsprogramma’s met de VS blijven onverminderd populair onder studenten. Saar Frieling (Nederlandse taal- en letterkunde) ging in 1996 naar Chicago. Ömer Arikan (Rechtsgeleerdheid) zat vorig jaar in New York. Voor beiden was het de eerste keer in Amerika. Een gesprek aan de hand van zes steekwoorden.
Saar: ‘In je eentje aankomen in een land waar je nog nooit bent geweest: de wereld lag aan mijn voeten. Het was september, zonnig, Indian Summer met bomen in vuurrood blad. En dan door zo’n voorstadje van Chicago lopen naar mijn hospita, met al die vrijstaande huizen en voortuinen en brievenbussen aan de straat. Net een film.’
Ömer: ‘Door corona was de uitwisseling twee keer uitgesteld. In New York was meer open dan hier. Je moest wel overal een vaccinatiebewijs laten zien en een mondkapje op. Maar je kon naar college. Het was een hele vooruitgang ten opzichte van het leven in Nederland. De eerste week New York was overweldigend. Brandweersirenes klinken er veel harder dan hier, de metro ziet er sjofel uit, al die auto’s en vrachtwagens. En er waren veel ratten. Eentje rende een keer tegen mijn voet aan, op straat, terwijl ik op slippers liep. Maar ik kwam van rechts en had voorrang.’
Ömer: ‘Ik heb veel gefietst. Door Manhattan, over de Brooklyn Bridge. In Central Park heb je heel brede fietspaden, dan zie je aan de rand van het park die wolkenkrabbers. Een groot contrast. Ik kwam ook graag in Caffe Reggio, in Greenwich Village. Daar is ook een scène van The Godfather opgenomen. Je kon er om drie uur ’s nachts nog friet eten.’
Saar: ‘Downtown kon je ’s avonds een kroegje ingaan en dan zat daar iemand fantastisch gitaar te spelen. Overal was muziek. In de winter was het hartstikke koud. Een postzegel die ik had vastgelikt, vroor zo weer van de enveloppe af.’
Saar: ‘In je eentje aankomen in een land waar je nog nooit bent geweest: de wereld lag aan mijn voeten’
Ömer: ‘Het niveau op Columbia Law School zou een treetje hoger zijn, was me verteld. Daarom had ik me ook aangemeld voor de uitwisseling: dat wilde ik weleens meemaken. Maar ik was er niet door overweldigd. Wel was het onderwijs anders. Bij het eerste college, over internationale handel, schreef de docent het woord ‘vooruitgang’ op het bord. Waar denk je aan bij dit woord, wilde hij weten. Je moest vaak je mening geven. Aan de UvA zit je meer te luisteren naar de docent.’
Saar: ‘Ik moest een ingewikkeld paper schrijven over moderne retorica. Enorm veel lees- en schrijfwerk, in het Engels ook nog. In paniek ging ik naar mijn docent: ‘Sir, you have to help me, I am desperate.’ De docent vroeg doodkalm: “Aren’t we all?” Toen mocht ik een platonische dialoog schrijven in plaats van een doorwrocht paper over tien boeken.’
Saar: ‘We analyseerden de slotpleidooien in de eerste zaak tegen O.J. Simpson. Zijn advocaat gaf de jury een rol in het verhaal. Hij zei: mensen moeten opstaan tegen het systemisch racisme dat in deze zaak aan het licht is gekomen. Je begreep meteen waarom het vrijspraak was geworden. De tegenpartij zei gewoon: dit en dit en dit zijn de feiten, aan jullie om te oordelen.’
Ömer: ‘Black Lives Matter was aan de gang. Op straat zag je afbeeldingen van George Floyd [die stierf door politiegeweld, red]. In winkels hingen kaartjes in de etalage: Black Owned Business. Op de campus merkte je er ook wel wat van. Men discussieerde er op de universiteit vaak over.’
Ömer: ‘Ik moest op Columbia Law School vaak mijn mening geven. Aan de UvA zit je meer te luisteren naar de docent’
Saar: ‘Een medestudent uit Soedan zei: jullie Zwarte Piet is racistisch. Dat was twintig jaar geleden al zichtbaar in de zwarte gemeenschap. Ik begreep dat toen niet. Hij gaf me ook een boek, Ambiguous Adventure, omdat hij vond dat ik het kolonialisme vanuit Afrikaans perspectief moest leren zien. Ik heb door dat boek veel dingen beter leren begrijpen.’
Ömer: ‘Bij het vak Refugees, Migration and Citizenship Law ging het over het Europese slavernijverleden. Daar kwam de auteur E.T. Achiume aan bod. Omdat het Westen daar zo van heeft geprofiteerd, zouden immigranten gewoon in Europa mogen wonen, vindt ze. Ik vind haar analyse over het koloniale verleden waar en doordacht, maar haar oplossing gaat de armoede in derdewereldlanden niet verhelpen, ben ik bang.’
Omer: ‘Ik mis New York enorm. De stad heeft een bepaalde energie, iedereen wil daar de beste zijn. Dat vind ik leuk, ik ben ook ambitieus. Hopelijk kan ik er ooit werken voor een vestiging van een Nederlands kantoor.’
Saar: ‘Terug in Nederland wilde ik zo graag weer naar Chicago! Hier voelde ik meteen weer de zwaarte van alles, Europa is zo óud, met zo veel ballast. Het leven was harder werken. In Chicago was alles licht en feestelijk.’
2017 – 2018 Propedeuse Rechten Hogeschool van Amsterdam (cum laude)
2020 – 2021 Student-assistent Arbeidsrecht en Strafrecht UvA
2020 – 2021 Minor Engels VU
Juni 2021 Amsterdam Law Trials, best judge
Augustus – december 2021 Columbia Law School. Twee beurzen toegekend voor dit verblijf: de Prof. T.M. de Boer Scholarship en de Marcel Henri Bregstein Scholarship.
2018 – 2022 Bachelor Rechtsgeleerdheid (cum laude)
April – mei 2022 Trainee De Brauw Blackstone Westbroek (Litigation)
Juli 2022 – nu Trainee Nauta Dutilh (Finance)
1996 – 1997 Northwestern University Chicago, Department of Communication
1992 – 1998 Doctoraal Nederlandse taal- en letterkunde
1999 – 2003 Mentor Vrije hogeschool Driebergen
2005 – 2006 Zes maanden op reis met Manon Ossevoort, die per tractor naar de Zuidpool reisde en daar een boek over schreef.
2006 – 2010 Walter Maas Huis, o.a. betrokken bij Connecting Conversations, ontmoetingen tussen kunst, bedrijfsleven en wetenschap.
2011 – 2013 Decaan en docent Retorica, Bernard Lievegoed University
2014 – 2020 Trainer morele oordeelsvorming bij Governance and Integrity Nederland
2015 – nu Hogeschool Leiden. Programma-onderzoeker Whole Child Development in samenwerking met het Nivoz en coördinator van de minor Mens in de Wereld.